De gebakken lucht van Koen Voskuil

Al eerder bespraken we op dit blog de journalistieke kwaliteiten van AD scribent Koen Voskuil, die het toen presteerde om de met zijn geheugen worstelende fantast en voormalige jongenshoer Bart van W. als betrouwbare getuige te presenteren en op basis hiervan de suggestie te wekken, dat er in Nederland sprake zou zijn van een “pedonetwerk” met allerlei sinistere vertakkingen naar de overheid. Een fantasieverhaal dat vooral het gevolg was van een innige samenwerking van Voskuil met de Roestige Spijker, een stichting die zich ten doel stelde met behulp van lastercampagnes de financiële belangen van de familie Poot te dienen.

Nu komt hij weer met het oude sprookje van Manuel Schadwald aanzetten, een jongen die in 1994 uit Berlijn verdween. Een zaak die overigens ook de warme belangstelling van Jan Poot had, die er nog over adverteerde in het Haarlems Dagblad. Want Joris Demmink. En alweer eindigt dit stuk met de sensationele conclusie dat de politie en justitie deze zaak “onder het tapijt geschoven” zouden hebben, daarmee natuurlijk de suggestie van datzelfde “pedonetwerk” wekkend. “De politie en AIVD ontvingen veel meer aanwijzingen dan naar buiten gebracht”, meldt Voskuil. Maar is dat eigenlijk wel zo?

In het artikel wordt gemeld dat Manuel gezien zou zijn in een shoarmatent met jongenspooier Lothar Glandorf en later op het zeiljacht Apollo vermoord zou zijn, die volgens Voskuil eigendom zou zijn van de beruchte pedofiel Gerrie Ulrich. Het vreemde is dat hij meldt dat hij de eigendomspapieren van deze “misbruikboot” heeft gezien, die op naam van Ulrich zouden staan, terwijl -zoals zelfs Micha Kat fijntjes opmerkt– deze boot het eigendom was van KPMG accountant Leo van Gasselt, wat het NRC Handelsblad al in 1998 vaststelde. Nergens toont Voskuil de eigendomsakte en kijkend naar zijn gebleken journalistieke onbetrouwbaarheid in het verleden, lijkt het me geen goed idee zijn veronderstellingen klakkeloos over te nemen.

Waar Micha de mist inschiet, is dat hij Voskuil weghoont omdat deze Joris Demmink niet noemt, maar hij probeert wel degelijk de contouren van een “pedonetwerk” te omschrijven, waarin je vanzelfsprekend uiteindelijk bij Demmink uitkomt. De moord op Schadwald zou op die boot plaatsgevonden hebben, waar op dat moment allemaal hooggeplaatste pedofielen op zouden zijn geweest. Om zijn punt te onderbouwen komt hij met een reeks van anonieme en oncontroleerbare getuigenissen aanzetten, en stelt op basis daarvan dat er een jongen op die boot overleden zou zijn.

In totaal zou Voskuil over zes conveniently anonieme getuigenverklaringen beschikken, die erop wijzen dat Manuel in Nederland zou zijn geweest. Helaas kunnen we hem niet op zijn blauwe ogen vertrouwen, want zoals we eerder zagen zat hij er  naast met de eigendomsakte van die boot en zagen we in eerdere stukken ook al dat Voskuil het niet zo nauw neemt met de waarheid. Maar zelfs als deze getuigenissen zouden kloppen, is daar nogal wat op af te dingen. De vermissing van Manuel was een geruchtmakende zaak en zo’n kind wordt door het ingeschakelde publiek overal “gespot”. Denk hier bijvoorbeeld aan de vermissing van Madeleine McCann, die achtereenvolgens in Portugal, Spanje, Marokko, België, Malta, Bosnië, Frankrijk en zelfs Berlijn gezien zou zijn. Zulke sightings zeggen niets en tonen al helemaal niets aan over een coverup van hooggeplaatste pedofielen.

Wat we hier kortom voor de zoveelste keer zien is dat er op basis van vage en anonieme getuigenissen, een boel suggestie en wat evident onjuiste feiten een beeld geschetst wordt van een “pedocomplot” van hooggeplaatsten. Het zal er vast ingaan als zoete koek bij de wat minder intelligente AD lezertjes en complotgekkies, maar het is van a tot z gebakken lucht.

UPDATE: the plot thickens. Reaguurder douwer weet op Barracuda te melden, dat één van deze getuigen de beruchte Rolodex man is, een getuige waarvan in het verleden al bleek dat die notoir onbetrouwbaar is en zijn banden met de AIVD uit zijn duim zoog. Net als in zijn eerdere stuk houdt Voskuil deze getuige bewust anoniem, zodat het net lijkt of zijn stuk ergens over gaat.