The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2013 annual report for this blog.
Here’s an excerpt:
The Louvre Museum has 8.5 million visitors per year. This blog was viewed about 230,000 times in 2013. If it were an exhibit at the Louvre Museum, it would take about 10 days for that many people to see it.
Click here to see the complete report.
Kennelijk ging er behoorlijk wat verkeerd de laatste dagen. Ongewenste gasten mochten ‘kennelijk in de Kerstgeest’ weer binnen, maar dat willen we helemaal niet. Daar komt alleen maar ellende van. Als jezelf als gast niet gedraagt in een andermans huis ben je niet alleen 1-maal niet meer welkom, dan ben je nooit meer welkom. En als je dan ook nog de andere gasten terroriseert zelfs tot buiten de kroeg, zelfs in hun privéleven!?!? Dan ben nooit en nimmer meer welkom.
Helaas is terreur en stalking een pijnlijk iets. Iets wat mensen vreselijk veel pijn doet dus. Dus. Bij deze. Voor jou (je weet wie je bent).
http://www.youtube.com/watch?v=dR0_ybFC53s
En voor jou lafbek. Heb ik ook iets.
http://www.youtube.com/watch?v=3Fn36l_z3WY
🙂
All shall fall also you my friend, I know you are reading with me…
http://www.youtube.com/watch?v=sOOebk_dKFo
Happy new year.
Goedendag,
@Beowulf meldt zich weer, na een lang weekend. Nog bedankt voor het stemmen!
U heeft in totaal 116 keer gestemd, op 1 of 2 genomineerden. U heeft 10 vrije keuzes opgegeven. De jury heeft de shortlist en vrije keuzes bekeken en vervolgens een lang beraad gehouden. Unaniem is besloten om het Openbaar Ministerie uit te roepen tot dé FaalHaas van 2013. Jan Poot Sr. verdient een bijzondere vermelding als Sugar Daddy. Lees verder
Goedenavond allen.
Hier @Beowulf. Bedankt voor alle ideeën, ook voor de trofee. Jullie hebben het mij moeilijker gemaakt. We gaan er volgende week maar even goed over bakkeleien met een pot bier erbij. Lees verder
Dat geldt ook voor folteringen, die veelvuldig onderwerp van discussie zijn: de ene partij beschouwt zo’n ondervraging als onvermijdelijk om ware bekentenissen af te dwingen, de andere als een middel dat dikwijls onware uitspraken veroorzaakt, omdat liegen voor sommigen geen probleem is, doordat ze folteringen kunnen verdragen, en voor anderen noodzakelijk, doordat ze niet sterk genoeg zijn. Wat heeft het voor zin hier nog meer over te zeggen? Redevoeringen van vroeger en nu staan vol met voorbeelden.
Toch heeft ieder geschil op dit punt zijn eigen bijzonderheden. Als het gaat om een nog te houden ondervraging, doet het er veel toe wie wie ter foltering opeist of aanbiedt, tegen wie, en om welke reden; als zij al voorbij is, maakt het uit wie de leiding heeft gehad, wie er gefolterd is en op welke wijze, of wat hij gezegd heeft geloofwaardig is, of het consistent is, of hij volhard heeft in zijn oorspronkelijke beweringen, dan wel onder de invloed van pijn iets anders is gaan zeggen, en of dat in het begin van de ondervraging was, dan wel in de loop van de marteling. Voor beide partijen is het aantal argumenten net zo oneindig als de verscheidenheid van de omstandigheden zelf.
(Marcus Fabius Quintilianus: De Opleiding tot Redenaar, pp 236. Vertaling Piet Gerbrandy, Historische uitgeverij, Groningen)
@Beowulf is er even een weekje er tussenuit geweest. Wat was het koud…
Wat staan er al veel faalhazen in de comments! De meest genoemden tot nu toe zijn: Micha Kat, Martin Vrijland en Arend Zeevat. Die worden dus sowieso genomineerd…
Het gaat dus om verkiezing van de complotter met het slechtste verhaal van dit jaar. Degene die het presteerde om keer op keer te falen. Of zichzelf totaal buitenspel heeft gezet. Natuurlijk kan het ook één onvergeeflijke actie zijn, waardoor hij of zij het verdient om de #faalhaas13 te worden! Lees verder
Yes, cyclists entering and leaving town are required by the police to dismount, cars to get into bottom gear and horse-drawn vehicles to slow down to a walk. The reason for this regulation is I think this, that the ways into and, of course, out of this town are narrow and darkened by enormous vaults, without exception. It is a good rule and I observe it religiously, in spite of the difficulty I have in advancing on my crutches pushing my bicycle at the same time. I managed somehow. Being ingenious. Thus we cleared these difficult straits, my bicycle and I, together. But just a little further on I heard myself hailed. I raised my head and saw a policeman. Elliptically speaking, for it was only later, by way of induction, or deduction, I forget which, that I knew what it was. What are you doing here? he said. I’m used to that question, I understood it immediately. Resting, I said. Will you answer my question! he cried. So it is always when I’m reduced to confabulation, I honestly believe I have answered the question I am asked and in reality I do nothing of the kind. I wont’t reconstruct the conversation in all its meanderings. It ended in my understanding that my way of resting, my attitude when at rest, astride my bicycle, my arms on the handlebars, my head on my arms, was a violation of I don’t know what, public order, public decency. Modestly, I pointed to my crutches and ventured one or two noises regarding my infirmity, which obliged me to rest as I could, rather than as I should. But there are not two laws, that was the next thing I understood, not two laws, one for the healthy, another for the sick, but one only to which all must bow, rich and poor, young and old, happy and sad. He was eloquent. I pointed out that I was not sad. That was a mistake. Your papers, he said. I knew it a moment later. Not at all, I said. not at all. Your papers! he cried. Ah, my papers. Now the only bits of paper I carry with me are bits of newspaper, to wipe myself, you understand, when I have a stool. Oh, I don’t say i wipe myself every time I have a stool, no, but I like to be in a position to do so, if I have to. Nothing strange about that, it seems to me. In a panic I took this paper from my pocket and thrust it under his nose. The weather was fine. We took the little side streets, quiet, sunlit, I springing along between my crutches, he pushing my bicycle, with the tips of his white-gloved fingers. i wasn’t – I didn’t feel unhappy.
(Samuel Beckett: Molloy pp 18-19)
Goedendag van de nieuwkomer. Ja inderdaad ik ben het @Beowulf.
Er is mij als jongste bediende gevraagd in alle vrijheid iets te doen om het einde van het jaar in te luiden. Gewoon omdat ze bij @Swap graag iets anders willen doen. Dus daarom.
Kort achtergrondverhaal.
Elk jaar begint iedereen te miepen over jaaroverzichten, uitreikingen en ander gedoe. Cabaretiers doen gewillig mee en bereiden een oudejaarsconference voor. Nieuwsprogramma’s doen niets anders en halen oud nieuws nogmaals aan. Radiostations laten alle liedjes nogmaals horen. Ze doen natuurlijk ook nog eens een top-100 aller tijden en de hele reutemeteut. Er worden her en der overal op het laatste moment nog wat awards uitgereikt en weet ik veel wat voor ellende nog meer.
Dus ja inderdaad, ik persoonlijk walg ervan en dus juist daarom gaan we (onder mijn leiding) dit jaar precies hetzelfde doen. Swaps eerste jaar!
Waarom? Gewoon omdat het kan! Lees verder
