Art Monday: Little People

Little People

Mieren. We kennen ze allemaal. Die kleine irritante little people die plotseling over je heen proberen te lopen, in je glas wijn struikelen, of gewoon over, of nog erger IN je beeldscherm beginnen te scharrelen terwijl je met serieuze zaken bezig bent. Ze eisen alle aandacht op, maar je drukt ze met een duim weg. Mieren. Freakin’ useless eaters. Natuurlijk weet je best dat ze óók nuttig zijn. Toch zie je ze, of ken je ze, liever niet. Okay, een enkeling is nog wel interessant. Zeker wanneer het zo schattig met zijn kaakjes klappert wanneer je het een stokje of een pink voorhoudt. Het wordt alleen minder wanneer ze met een groepje zijn, en nog minder wanneer ze hun hele familie meenemen. Dan is er geen gesprek meer mee te voeren. Dan eisen ze aandacht, hoe absurd ook, en wil het gelijk hebben of het laatste woord.

Mieren. De ‘little people’ zijn vaak zo herkenbaar. Een enkeling of hooguit een paar is nuttig, een heel dorp is ronduit schadelijk. Zeker wanneer ze bijvoorbeeld een nest bouwen in je mailbox. Je krijgt ze er niet meer uit. Geef ze aandacht?! Right, vinden ze fijn en blijven ze terugkomen. Super irritant dus.

Toch is het een schattig soort, dat tot veel meer in staat is dan je zo zou denken. Ook tot veel gevaarlijker activiteiten. Zo kent de mierengemeenschap serieuze ‘zelfmoord-bomgordelmieren’. Verwarde mieren zijn er ook. Zelfs werkloze verwarde mieren. Lone wolves?. Het is de mier niet vreemd. Best aardig dus om je een keer te verdiepen in de wondere wereld van de mier. Zie hoe ze elkaar slopen wanneer ze met teveel op elkaars mierenlip zitten; volslagen empathieloos worden koppen afgehakt of stellingen (nesten) uitgeroeid. De reden? Een mier heeft (per ongeluk) een andere mier laten struikelen. Of, een mier heeft expres een oude bidsprinkhaan ingepikt en naar zijn nest gesleept zodat geen mier van ‘die anderen’ er nog van mag eten. Wie ‘die anderen’ dan precies zijn is vaak wat onduidelijk. Allianties zijn opportuun. Loyaliteit bestaat niet.

Communiceren is dan ook niet echt een ‘mierending’ al is het systeem dat ze gebruiken even simpel als ingenieus. Communiceren doen mieren voornamelijk via fermonen: een soort van natuurlijke #hashtags, maar die worden alleen begrepen binnen de eigen groep. Het leven van een groep mieren kan bijvoorbeeld vol zitten met de hashtag #demmink: “kijk jongens ik heb een dood takje gevonden #demmink”, of, “morgen ga ik naar mijn moeder #demmink”. Help een eenzame hond. Nico. #demmink Niemand die buiten de eigen groep begrijpt wat de #hashtag toevoegt, maar onderling is het feest. Soms komen er ook vreemde berichten uit afgestoten nesten over rare gewoontes; ..aan stukken gescheurde babies of heel ‘bizar’; verzorgers die zich voeden door aan de billen van de larven te zuigen. Echt, no kidding, het gebeurt. Sommige groepen kennen zelfs een communal stomach. Die komen dan tijdens een weekend samen om uit een gemeenschappelijke buik te eten, terwijl ze heel erg lief tegen elkaar doen. Of wordt er plotseling een ‘attack pheromone’ (lees” #hashtag) uitgescheiden door een koningin en gaat ieder lid van de groep spontaan een ansichtkaartje sturen naar een verdwaald mannetje. Die weet dan waar zijn vriendjes zijn en hoe hij thuis moet komen. Tenminste wanneer hij niet per ongeluk is opgesloten. Heel schattig. Kortom, de fantastische wereld van de ‘little people’.

Mieren. De Little People. Een fascinerend volk. H.G. Wells schreef er in het begin van de vorige eeuw een fraai kort verhaal over: The Empire of the Ants”. Prachtig verhaal met intrigerende wendingen: “I do not see what men can do against ants. Dey come and go.” Maar eerlijk gezegd is er maar één boekje dat je moet aanschaffen om je te verbazen over en enorm te lachen om de prachtige, fascinerende kleine wereld van de ‘mier’: “Secret Lives of Ants”. Het boekje is zo geschreven dat je na de eerste twee bladzijden al vergeten bent dat het gaat over die scharrelende insecten in je tuin. Je bent aangekomen in de wereld van de ‘little people’, met al hun ‘menselijke’ eigenschappen en ronduit absurde gedrag. Al die gekheid. Vaak zo dichtbij. Heerlijk!