Van excentriek bouwsel tot horror-house..Het Ronde Huis

 

Over Het Ronde Huis te Nunspeet wordt veel gebabbeld op complotsites. Inmiddels werd er zelfs een thriller over geschreven! Zoals zo vaak bij verhalen, drijft ook deze op de kracht van herhaling. Kort samengevat zou er sprake zijn van een “pedofiel netwerk” van hooggeplaatsten en zouden er zelf rituele offers plaatsvinden. Wat plotters enorm aantrekt is het gerucht dat er ook leden van het Koninklijk Huis in die tijd het Ronde Huis bezochten. Hoe kwamen deze verhalen tot stand, hoe komt het dat er tot op de dag van vandaag mensen naar komen kijken?

Het verhaal en het waas van geheimzinnigheid rond deze plek,  stamt al uit een ver verleden. In de directe nabijheid van het Ronde Huis, de omgeving van Mythsee ,(een oude aardburcht) speelden er geruchten en verhalen dat kabouters, spoken en geesten werden waargenomen. Dit verhaal ontstond doordat de bevolking, vooral ten tijde van de Romeinse bezetting,  geloofde dat wilde Germaanse horden, geleid door druïden overwonnen Romeinen offerden aan Wodan. Deze Nunspeetse locatie lag ook nog eens aan een Germaanse “Heilige lijn”,  die na 1891 (Alldeutscher Verein) in ere werd hersteld. Dit trok de “pangermaanse beweging” aan tot dit gebied.

De met een kapitaalkrachtige vrouw getrouwde ingenieur Frank van Vloten (1858-1930), liet vanaf 1904 het Ronde huis bouwen in de directe nabijheid van dit gebied. Hij was door de gedeputeerde Staten van Gelderland aangesteld als toezichthouder op landbouwproefvelden en voerde agrarische experimenten uit op zijn landgoed. Met kalk bemestte hij zijn grond en het hout van gekapte bomen liet hij afvoeren met een speciaal daarvoor gebouwd spoorlijntje. Er was ook een paardentram die dwars door het bos naar het Ronde huis voerde. Verder was de grond geschikt als jachtgebied . Frank van Vloten had een slecht eerste huwelijk en hertrouwde later met Henriette Vreede. Zij had een inheemse Indonesische moeder, maar woonde al enige tijd in Nederland. Het echtpaar woonde nog een jaar of tien met hun twee kinderen in het Ronde huis. Het kwam na de Tweede wereldoorlog in bezit van Staatsbosbeheer en werd in 1967 in vervallen staat gesloopt.

Johan Montenberg (1905-1996), was de zoon van een spoorwegingenieur, hij kocht het afgedankte tramrijtuigje dat vroeger naar het Ronde Huis reed en hij knapte het helemaal op om het te laten rijden rond zijn huis in Joppe. Montenberg wilde meer weten over de achtergrond van zijn trammetje en hoorde de verhalen: de achtergrond van het gebied prikkelde zijn fantasie, bovendien had zijn vader vroeger  met Van Vloten in een landbouwcommissie gezeten. Van Montenberg vertelde zijn klanten sappige verhalen, dat er vroeger allerlei hoge heren met hoge hoeden vervoerd werden in dit mysterieuze gebied naar het Ronde huis. Mysterie gecombineerd met sex verkoopt altijd goed en dat had Montenberg goed in de gaten. Zijn onuitputtelijke verhalen konden wortel schieten en meer zelfbenoemde onderzoekers gingen zich in de loop van de jaren verdiepen in de kwestie. Montenberg beweerde ook dat zijn grootmoeder, Maria Roodenburg, een onwettig kind was van Willem de Derde. Zijn opa werkte als meubelmaker in de buurt van het paleis. Zijn oma was hierdoor min of meer aan het hof opgevoed.

Historicus Hans Schalkwijk had interesse in de geschiedenis van het oude trammetje en leerde zo in 1971 Montenberg kennen. Samen begonnen zij werkgroep Het Ronde huis. Ze keken naar de achtergrond van Frank van Vloten, zoon van de filosoof en vrijdenker Johannes van Vloten , die bekend staat als Spinoza-kenner en bijdroeg aan de verspreiding van het moderne humanisme. Hij kreeg een vrije opvoeding en werd niet gedoopt. Zijn drie zusters trouwden allen met bekende avant-gardekunstenaars uit de dichters kring van de Tachtigers. De schrijver Frederik van Eeden, die in 1898 de arbeiderscommune Walden oprichtte, was zijn zwager, evenals de dichter en essayist Albert Verwey. Het feit dat deze heren zich voor occulte zaken interesseerden, is in de ogen van de werkgroep uiterst verdacht.

De rode draad in de verhalen die voor het eerst opdoken vanaf 1929 zou het sexueel misbruik van jonge meisjes zijn, veelal van Indische afkomst. Sommige kinderen zouden het niet overleefd hebben. De kinderen zouden in Nunspeet met het treintje zijn aangekomen na een lange reis vanuit Batavia op de koopvaardij naar Nederland, om daar te worden weggegeven als relatie-geschenk. In het Ronde Huis speelde zich volgens Montenberg verschrikkelijke taferelen af, zoals verdwijningen, moorden(soms werden er kinderlijkjes begraven), mishandeling en sex-orgiën met kinderen van 10-14 jaar met zéér hoog geplaatsten en Duitsgezinde Nederlanders als partners…. De gesloten Veluwse boerenbevolking vertelde onder elkaar de wildste geruchten over van Vloten. Dit kon een oorzaak zijn van de mysterieuze verhalen over het Ronde Huis en het landgoed van van Vloten. Maar ook een man van de wereld als machinist H.Rothman, die in de jaren twintig vaak op zijn stoomloc Nunspeet aandeed, weet verhalen van ooggetuigen aan onderzoeker Montenberg te vertellen: Meerdere malen kwam het voor dat de sneltrein in Nunspeet een rood signaal kreeg en moest stoppen. Volledig onverwacht en er was geen reden voor.

Een leerling was nieuwsgierig en ging eens kijken.Wat hij zag was dat uit de trein,aan de verkeerde kant,de boskant dus, een vrouw stapte vergezeld van een aantal zeer jonge meisjes, die helemaal in het zwart gekleed waren met sluiers voor hun gezicht. Ze werden afgehaald door een man met een geweer, die ze naar het tramrijtuigje bracht.In het verslag van Montenberg lezen we hierover: het was welbekend dat meisjes die onvrijwillig en gedrogeerd op reis gingen naar bordelen in zware rouw werden gekleed, met eveneens in rouw geklede begeleidsters.Het viel dan niet op als ze ondersteund of aan de arm vastgehouden werden. Dit rijtuigje ging door het bos waar meisjes op zaten met zwarte doeken voor hun gezicht. Ook spraken Montenberg en Schalkwijk een man die zijn 12-jarige zusje nooit meer gezien had, nadat ze op het huis moest werken. Dit overkwam meerdere arbeiders.

Jaren nadat de werkgroep ontstaan was kwam de onderzoeker Biesemaat met het verhaal dat van Vloten bekend stond als  “De Zwarte Duivel” en zich in zijn huis ‘Dutroux-achtige orgieën’ afspeelden. Zijn zeer jonge tweede vrouw (Henriette), die hij van een rijke Chinees had gekocht, werd “Zwartje” genoemd en zat soms naakt voorop zijn paard. ‘Als De Zwarte Duivel het op zijn heupen had, dumpte hij zijn naakte vrouw tussen de arbeiders in de bossen’ met de woorden: ‘Hier, doen jullie maar met haar wat jullie willen.’ Deze verhalen waren gebaseerd op de fantasievolle bevindingen van de werkgroep. Schalkwijk en Montenberg gingen in 1980 bij de paragnost Delius Pit op bezoek. Deze bevestigde dat Van Vloten een seksmaniak was en vertelde dat prins Hendrik ook op het Ronde Huis kwam. Prins Hendrik, echtgenoot van Wilhelmina, was een regelmatige bezoeker van Het Ronde huis, maar Juliana werd daar ook gespot. Prins Hendrik vond tevens in gezelschap van minister Karnebeek zijn weg naar het Aardhuis bij het Loo elders op de Veluwe, evenals voorheen Willem III met zijn vriend de predikant en Tweede Kamer lid S.Blauwpot ten Cate.

De werkgroep wilde een boek uitbrengen. Het werd door de uitgever aangekondigd onder de titel Het geheim van het Ronde Huis en zou in maart 2012 verschijnen. Maar dat ging niet door omdat Biesemaat en Schalkwijk onenigheid kregen. (ook toen al een gegeven in Plottersland).

Volgens Biesemaat wilde Schalkwijk niet prijsgeven van wie hij had gehoord dat prins Hendrik inderdaad bij de zaak betrokken was. Schalkwijk was op zijn beurt boos dat Biesemaat het oude verhaal uit Must Magazine van maart 2006 opnieuw gepubliceerd had in zijn boek Geheimen van Oranje. Dit boek was in 2011 uitgegeven bij Just Publishers en ook het boek over het Ronde Huis zou bij deze uitgever gepubliceerd worden. Hij zou ook niet hebben onderzocht wat hij moest onderzoeken. Schalkwijk vond een beginnende uitgever in Nunspeet en  eind 2012 verscheen het boek De geschiedenis van het Ronde Huis 1902-1967: mysteries ontrafeld. Het staat op naam van een anonieme werkgroep, die al sinds de jaren 1970 geruchten over het huis verzamelt. Deze kwam tot de conclusie dat het huis in de eerste decennia van de vorige eeuw fungeerde als bordeel en als hoofdkwartier van een occult genootschap. Het Duits nationaal-socialisme (nazisme), ging zich ook roeren- aan “eugenetische experimenten”. Frank van Vloten zou in opdracht van dit genootschap Het Ronde Huis gerealiseerd hebben.

De werkgroep vermeldt niet welk genootschap en in het boek staat niet welke archiefstukken men heeft geraadpleegd. Achterin het boek staat alleen welke archieven en bibliotheken men bezocht. Het boek heeft dan ook niets met serieuze geschiedschrijving te maken. Volgens het voorwoord moet het dienen ‘als waarschuwing voor mogelijke soortgelijke duistere praktijken in de tegenwoordige tijd’. Schalkwijk kan wat dat betreft tevreden zijn. Het verhaal heeft op internet al velen geïnspireerd om op zoek te gaan naar de complotten van een elite die zich aan gruwelen te buiten gaat.

Later in zijn leven , vertelde Schalkwijk aan een journalist van De Stentor dat er veel onwaarheden over het Ronde Huis in omloop zijn. Zo was er géén sprake van een pedoseksueel netwerk. De betrokken vrouwen waren buitenlandse prostituees. Van Vloten had ook nooit met een naakt meisje op zijn paard gereden en er waren geen menselijke resten opgegraven bij het Ronde Huis.

Gebaseerd op een sage , achtergrond en interesses van de familie van Vloten en de fantasie van Montenberg hebben de verhalen kunnen ontstaan rondom het excentrieke bouwsel Het Ronde Huis.