Anal Haq

Dit stuk is een reactie op het mooi geschreven en uitgebreid onderbouwde artikel van Rhazes, dat niettemin bezaaid is met feitelijke onjuistheden en gebrekkige analyses. Kort samengevat probeert  hij als een zware shag rokende marxistische denker uit de jaren zeventig de opkomst van gewelddadig moslimfundamentalisme volledig te verklaren uit sociale en economische omstandigheden, waarvan de arme moslims de willoze slachtoffers zijn. Ik vind dat nogal neerbuigend en paternalistisch in de richting van die moslims, want natuurlijk hebben ook zij een individuele verantwoordelijkheid voor hun daden en is hun handelen naast sociaal-economische factoren óók te verklaren uit een giftige interpretatie van hun geloof. Deze factoren negeert hij volledig.

Natuurlijk is niet alle Islam gewelddadig, zoals Rhazes olijk framede. Net als andere grote religies is het geen doctrinaire eenheid, maar een rijke schakering aan zeer uiteenlopende en vaak tegenstrijdige overtuigingen. Sommige daarvan zijn liberaal, terwijl andere zeer onverdraagzaam, humorloos en zelfs gewelddadig zijn, zoals we de afgelopen dagen merkten. In wezen maakt Rhazes dezelfde denkfout als PVV’ers, als hij het over “de” Islam heeft. Dat bedroeft me, want er is zeker een Islam te vinden die ik liefheb. Ik ben dol op het Soefisme, heb geen enkel probleem met hetJihad concept van de Ahmadiyya moslims, dat gaat over innerlijke strijd en godsdienstvrijheid, houd van de extatisch wervelende Derwishen, bewonder de Marokkaanse Gnawa mix van Afrikaans animisme en Islamitische mystiek die zoveel westerse muzikanten inspireerde en smul van de wijsheden van een Inayat Khan, een Mansur al Hallaj, verslind het Islamitische anarchisme van Hakim Bey. Dat is mijn Islam. Terwijl de terroristen die de afgelopen dagen zo in het nieuws waren eerder wat hebben met het Salafisme en Wahabisme, een letterlijke interpretatie van de Koran, geen innerlijke, maar een offensieve Jihad, geweld en een verstikkend, bizar moralisme.  Die Islam verwerp ik.

Ik denk dus niet dat fundamentalistische ideologie intrinsiek is aan “de” Islam en ook niet dat de opkomst van moslimfundamentalisme het gevolg is van westerse geopolitiek.  Om dat aan te tonen, hoef je nog niet eens zo ver terug te kijken, want de ideologie waardoor Al Qaeda en IS (dat ooit deel uitmaakte van al Qaeda) geïnspireerd werden, is te herleiden naar de opvattingen van Sayyid Qutb.  Niet naar het geheel van de Islam, maar een heel specifieke ideologie daarbinnen. Qutb en zijn discipelen verzetten zich niet primair tegen westerse geopolitiek, maar vooral tegen westerse, liberale waarden. Het ging ze om westerse decadentie, seksualiteit, jazz, ontaarde kunst en materialisme. Die vond hij deel uitmaken van de Jahiliyyah. En vanzelfsprekend haatte hij de Joden.  Ook geloofde hij in een offensieve Jihad om een universele heerschappij van zijn versie van de Islam te bereiken, zodat de Shariah overal zou heersen. Deze Qutb was de mentor van Ayman Zawahiri, de huidige leider van Al Qaeda, die op zijn beurt de mentor was van Osama Bin Laden en zijn opvattingen  vormen de ideologische bodem onder het “denken” van de Parijse terroristen, die lid warenvan AQ en ISIS. Interessant om te zien hoe die ideologie gelijktijdig ontstond met het neoconservatisme van Leo Strauss, die precies dezelfde  kritiek had op de liberale verworvenheden van de westerse samenleving, zoals goed geïllustreerd wordt in de controversiële BBC documentaire The Power of Nightmares. Ik zie het moslimfundamentalisme en neoconservatisme dan ook als twee kanten van dezelfde medaille. Het gaat niet om de geopolitiek van het westen, maar om liberale waarden die onder vuur liggen.

Inderdaad was het “gouden tijdperk” van de Islam behoorlijk verdraagzaam zoals Rhazes terecht opmerkt, hoewel er ook in dat tijdperk voorbeelden genoeg te vinden zijn van ketters, die gestenigd of de hals doorgesneden werden vanwege hun overtuigingen. ik noemde eerder al Mansur al Hallaj, die gestenigd werd vanwege zijn individualistische godsbeeld, waardoor hij over God sprak in de eerste persoon enkelvoud.

Heeft Rhazes het als marxistische zware shagroker ook moeilijk mee, die eerste persoon enkelvoud, die persoonlijke verantwoordelijkheid van moslimterroristen om te moorden en te verminken. Het lijkt er zelfs bijna op of hij dat geweld legitimeert, zo ver gaat hij in zijn bevoogdende slachtofferdenken. Terwijl de daders Frans-allochtone jongeren waren, die niets te maken hadden met Palestina, de Amerikaanse invloed op Iran, of de in Saoedi Arabië aanwezige troepen. Ze vermoordden de redactie van Charlie Habdo niet uit mededogen met het lot van de verdrukten, maar omdat  deze de profeet Mohammed beledigden en ze het oneens waren met de verderfelijke moraal van dat blad. Die was niet alleen smalend tegenover de fundamentalistische Islam, maar stond met een kunstenaar als Wolinski evengoed voor seksuele bevrijding en eigenlijk alles wat Qutb verwerpelijk vond aan de Jahiliyyah. Die Joodse supermarkt waar vier onschuldigden vernmoord werden heeft werkelijk niets met Israëlisch beleid te maken, maar met Joden en de haat tegen Joden die intrinsiek is aan de ideologie van Qutb. Er werd dan ook geen Israëlisch doel geraakt, maar een Joods doel. Of legitimeert Rhazes hier jodenhaat onder een flinterdun vernisje van antizionisme?

Als liberaal ga ik vooral uit van persoonlijke verantwoordelijkheid en zie die terroristen kortom niet als slachtoffers, maar als daders van gruwelijke misdrijven. Als massamoordenaars. Op geen enkele wijze is de link te leggen tussen westerse geopolitiek en de daden van deze terroristen, het is ook niet het voornaamste drijfveer van hun ideologie, zoals ik hierboven demonstreerde.  De oplossingen die Rhazes biedt om een tweede Charlie Hebdo  te voorkomen lijken me dan ook niet effectief.  Wij kunnen helaas niet ingrijpen op het binnenlands beleid van Saoedi Arabië, dat kolonialisme lieten we nou net achter ons en bovendien moeten we dan eerst afkicken van onze olieverslaving. De terroristen willen geen  tweestatenoplossing of een oplossing binnen de kaders van het internationaal recht, maar dat alle Israëli’s de zee ingedreven worden; aan de opheffing van de sancties tegen Iran wordt in het kader van de nucleaire onderhandelingen al hard gewerkt en bovendien laat het de Sunnieten van IS en Al Qaeda volstrekt koud wat er in het Shi’itische Iran gebeurt.  Dus dat zal een tweede Charlie Hebdo ook al niet voorkomen.

Wat wel? Heel weinig, want deze terroristen worden vooral gedreven door een uiterst radioactieve mix van persoonlijkheidsproblematiek en een giftige ideologie, waarin een al voor hun bekeringgewelddadige persoonlijkheidsstructuur gekanaliseerd wordt. Met geopolitiek heeft dat weinig te maken, want je moet dus de haatpredikers aanpakken die geseculariseerde jongeren hersenspoelen,  ingrijpen op het internet, waar die jongeren zichzelf  soms radicaliseren, infiltreren in vriendennetwerken als sharia4Belgium, actief repressief optreden en maatwerk leveren op een microniveau. Het is een illusie om te denken dat terrorisme zal verdwijnen als het westen zijn geopolitiek zou veranderen. Het enige dat overblijft is helaas symptoombestrijding.