Cenosillicafobie

En waarom ook niet, ik gooi er op deze eerste werkdag van de nieuwe week maar weer eens een  nieuwe term in. Vandaag gaat het over de angst voor een leeg glas bier: Cenosillicafobie. Heus waar, ik verzin het niet, u zou het maar eens onder uw leden hebben. Kijk maar eens naar het resultaat, je hele hersenpan gaat ervan schimmelen en ronken. Het is als een put van een riooldeksel die de ruftende dampen niet meer aan kan en je in totale staat van desoriëntatie van geheugen en tijd brengt na een slecht gevallen maaltijd in het plaatselijke tehuis. Ze zeggen dan dat jij ineens een ongeleid projectiel bent geworden. En dit alles door de dringende behoefte aan een goed glaasje bier zoals je dat in Nederland kunt krijgen. Plus ook nog het feit dat je je Febofrikandelletje mist en je chocolade hagelslag en je lekkere pindakaas, grrrrrrr. Echt dit doet rare dingen met sommige mensen.

Ik zei het al eerder maar dit is het bewijs, er gaat niets boven de drie R-en: Rust en Regelmaat en Reinheid. Voldoende slaap, op zijn tijd je pilsje en je maaltje en een schone onderbroek en shirt doen wonderen. Daarom mensen, heb een beetje medelijden met de Micha ’s en de Vrijlanden en help ze de winter door, ook erkende wetenschappers staan achter hen en ondersteunen hen dus waarom doet u dat niet? Wat een treurnis, een goed potje plotteren (met update dus L E Z E N), kan op geen enkele waardering meer rekenen.

Vrijmibeau: Sink Hole

Dead Sea – Danger – Sink Holes

ani holech le’beit ha’sefer. Voor mij is de vakantie over. Ik ga weer naar school. Althans als ik de mega scoops van afgelopen week uit de Plotter-Efteling moet geloven. Maar is er nieuws? Is er iets dat mij anders zal laten denken? Nee natuurlijk niet. Beter, het is nog dramatischer dan ‘ever’.

Laat ik beginnen met de grootste grap: Micha Kat’s omduwen van de NPO. Lol, *proest*. Goed die les hebben we weer gehad. Het is een ‘haha’ en dat was het. Belangrijkste vraag die blijft hangen na deze onzin: ‘Beste lieve hardwerkende OM; wanneer wordt deze tot 10 maanden onvoorwaardelijk veroordeelde crimineel nou eindelijk eens opgesloten of behandelt?? Kies! Ons maakt het niet uit. Maar doe iets! Het is nu een ‘sink hole’.

De een na grootste grap is wat lastiger. Is grap 2 het nu al hilarisch stompzinnige boek “Peter is Gek” (titel onder voorbehoud) van puber-criminelen Brown/Kat, of is het toch het tergend schrijnende kansloze gestotter van ‘ik ga dit echt wel winnen’ Wim Dankbaar? Beide zijn ‘sink holes’. Het eerste duo is een ‘disaster waiting to happen’, en de tweede is een ‘rijke succesvolle man’ die zichzelf vrijwillig – inderdaad – de ‘sink hole’ in werpt. Met de laatste heeft niemand medelijden – want 1% -, maar toch. Voor beide geldt; verkomen is beter dan opsluiten.

Vrijmibeau: Pepper Spray

Pepper spray hier (verkrijgbaar)!!

Mooi, het is weer vrijdag. Tijd voor een stukje tekst om een leeg draadje te genereren. Deze week hebben we de topics simpel op een rijtje geplaatst. Mag iedereen kiezen waar hij of zij het liefst over wil borrelen. Niet dat we met de selectie echt ons best gedaan hebben, maar tja, een afgehakt hoofd en stekende idioten hebben ons deze week net te vaak laten uitkijken naar een normale wereld. Wat kan ons het gedram van Micha Kat, het zotte gezever van Wim Dankbaar, het stupide geleuter van Martin Vrijland, of het eindeloze gejammer van Nico van den Ham schelen wanneer er mensen in dezelfde week op een gruwelijke manier worden vermoord of verwond? Niets dus. Dan is het tijd voor pepper spray en ontspanning.

Vandaar, niet een stukje ‘duiding’ of hilarisch doen, maar een koude topics copy-paste lijst van deze week uit de allergrootste allerbeste allerbelangrijkste Calimero van Nederland site: Micha Kat met zijn juridisch onvolprezen criminogene recidive ‘weekly’-gestotter. We hebben voor bij de borrel onze gespreksuggesties geplaatst, maar het staat natuurlijk iedereen vrij om zich daar niet aan te houden. Het is vrijdag. De aarde is plat, #demmink machtiger dan ooit. Jullie ‘lullen’ maar raak, vandaag boeit het ons niet. Komen ze. Uit de schatkist van de ‘Revolutie’.

Hart onder de Riem

street art – TLV 2015 – oranje wortel met duif

Het is wat rustiger bij Swapichou, maar dat betekent niet dat wij minder begaan zijn met de geestestoestand van de plotgekkies. Integendeel, wij leven enorm met hen mee. Ook deze dagen. Vóóral deze dagen. Zo begrijpen wij de extreme druk die Martin Vrijland moet voelen nu hij binnen zijn verlichte, maar vreselijk slaapverwekkende concept van ‘beyond the matrix’ niet meer openlijk mag masturberen over de rauwe naakte beelden van de aardbeving in Nepal: HAARP, Mossad, Matrix, en afgerukte lichaamsdelen. Mjum! Opgewonden wordt natuurlijk niemand van dat quasi filosofisch gereutel bij BTM, dus het zal maar in je onderbuik blijven zweven; de inspiratie en de bloeddorstige duidingen die opborrelen na het zien in de MSM van die opwindende beelden met duizenden verse lijken. Enorm frustrerend. Hou vol Martin; wij en duizenden nabestaanden steunen je!

Spicy Holiday Photos

south west beach – TLV – spicy holiday photo

Heel, heel even leek het er op dat er wat rust in de koppies van de complotgekkies was neergedaald en ze van een welverdiende, en hopelijk langdurige vakantie gingen genieten. Maar helaas, niets is wat het lijkt in plotterland; een vakantie-aankondiging ook niet.
Allereerst mochten we genieten van Micha Kat die aankondigde ‘per direct’ te stoppen met het vervuilen van de blogosphere, maar kwam daar een halve dag later al weer op terug. Inmiddels zit hij weer manisch en dagelijks mensen te vervelen; u heeft ons nu meer dan 40 keer gebeld Meneer Kat..”. Jammer, heel jammer, want we gunnen Micha een lange, lange vakantie. Maar goed, er is nog een kleine kans dat Kat zijn complotpetje aan de boom hangt en de rest van de zomer met zijn handycam in de bibberende hand tegen Ierse schapen gaat staan oreren. Micha belooft immers vanaf 1 april zijn Klokkenluideronline in de ijskast te zetten. Maar ja, Micha Kat en beloftes standhouden. Wij geven er geen donatiestuiver voor.

Private Martin Vrijland

streetart – TLV – ahava

Nou, dat was, dankzij Martin Vrijland, even schrikken zaterdagochtend. De beroepsblogger heeft stiekem wat (not-published/private) foto’s gekidnapped van Swapichou, en die, vergezeld van een wat warrig aandoend verhaaltje, zonder toestemming op zijn site en company facebookpagina gepubliceerd. Het typeert de zelfverklaarde strijder en filosoof weer eens als kwaadaardig en dom. Kwaadaardig omdat Martin natuurlijk heel goed weet dat het publiceren van foto’s waar iemand duidelijk herkenbaar op staat afgebeeld die persoon in zeer vervelende of zelfs gevaarlijke situaties kan brengen. Sterker, dat is de intentie om de foto’s überhaupt te publiceren, want Martin vindt de Swapichou-bloggers heel irritant. Wraakzuchtig maar vooral kwaadaardig dus: Jeroen kreeg al de nodige perverse aandacht, nu is het de beurt – in een milde poging – aan mij; haters gonna hate.

Dom is het daarentegen ook. Martin is namelijk een commercieel blogger. Hij verdient geld met zijn blogwerkzaamheden. Het is geen (doorgeschoten) hobby waar je een terughoudend ‘fair use policy’ op kan laten gelden, maar gewoon een bedrijf dat ieder stukje produceert met een economisch zelfbelang. Dan is het gewoon ronduit dom om zonder toestemming, zonder betaling, en tegen de wens van de persoon in kwestie een foto te gebruiken én die ook nog eens in een andere (negatieve) context te plaatsen; nee, Martin, dat is geen concentratiekamp, maar een spoorlijn. Dan overtreed je nogal wat copyright regels. Dom dus. Van een commercieel mediabedrijf mag je wat meer nauwkeurigheid verwachten dan geld te proberen te verdienen via het eigendom van een ander.

VrijMiBeau: Going Nowhere

streetart – TLV – going nowhere

Daar istie dan: de Vrijdagmiddag. Tijd voor wat bezinning en retrospectie. Vandaag beperken we ons tot de ‘meester en de leerling’ Kat en Vrijland, want bij beide heren druipt het pedovocht weer dik langs de kin in de strijd om marktaandeel. Martin Vrijland, om met de leerling te beginnen, mag graag klagen en mopperen over hoe ‘al de smaad en laster van de overheidstrollen’ hem maatschappelijk in de hoek heeft gedreven en hij wel noodgedwongen van plotteren zijn beroep moet maken: “een gewone baan zit er voor mij niet meer in”. Swapichou en buurman Barracuda worden daar steevast bij genoemd als kwaadaardig hoofdkwartier. Het is wat, een achtzaam burger die zijn kansen op de arbeidsmarkt verkeken ziet door een paar kritische bloggers. Het moet niet gekker worden. Reden genoeg dus om eens te kijken wat er nou waar is van dit erbarmelijke gejank.

De Tsar is Kwijt

streetart – TLV – mond wijd opentrekkend gekkie

Als er iets is dat de complotgekkies – naast achter iedere lantaarnpaal een satanische pedo wanen – gemeen hebben is het de liefde voor Putin. Er gaat geen week voorbij of de beruchte Russische president wordt als dé oplossing bejubeld voor al het kwaad voortgebracht door de ‘zio-maffia’. Er hoeft maar iets buiten de kelders van de plotgekkies te gebeuren of het wakkere volk komt onder de vloer vandaan en trekt zijn mond wijd open: Putin is liefde.

Het aanbidden van de Russische psychopaat neemt soms zelfs bizarre vormen aan. Zo is plotteropa Nico van den Ham er van overtuigd dat Putin hem persoonlijk belde voor advies – Nico had helaas geen tijd voor hem wegens té druk – maar bood daar keurig als hij is zijn excuses voor aan en schreef vervolgens een ellenlange brandbrief waarin de bejaarde aandachttrekker het leed van Nederland en vooral dat van hemzelf aan Putin voorlegt.

Bij de elite van de gekkies is het niet veel beter. Martin Vrijland probeert ook regelmatig over de geweldenaar Putin te filosoferen, en het kan bijna niet anders dan dat zijn page Don Quijotte een portret van de Rus boven zijn bed heeft hangen; zo vaak schrijft de windmolenfantast over zijn held.

De Micha Fiets

breigekkie – TLV – wintervlijt

Hij waggelt weliswaar nog wat onwennig hysterisch mompelend door Londen maar Micha Kat is terug. De bombastische mededeling van afgelopen zondagavond dat hij per direct zou stoppen met het schrijven van smaadlasterlijke stukken op klokkenluideronline ligt al weer ettelijke schuimlagen achter ons. De teleurstelling bij de concurrerende gekkies moet haast wel ondraaglijk zijn. Zo claimde Martin Vrijland meteen maar met een uitvoerig artikel indirect de oorzaak te zijn van Kat’s plotselinge podium-afgang, en stonden alledrie de stemmetjes in het hoofd van Fred Swemmer simultaan van blijdschap op de tafels in de hangplekken van Vrijland en Don Quijotte te hyperventileren. Mispoes dus, Kat voelde zich gedwongen – wegens krankzinnige ontwikkelingen – het schuim weer langs zijn kaken te spuwen. De urgentie ontgaat ons een beetje, want wat er nou zo krankzinnig aan een obligaat marketingverhaaltje van McDonald’s Nederland is? Maar goed, er ontgaat ons bij Swapichou wel wat vaker het nut van de zaken die Kat onder de aandacht van ‘zijn trouwe lezersschare’ brengt.

McShawarma

kosher McDonald’s – IL – home of the mcShawarma

We zouden door het geweld van de haatcampagne tegen Jeroen bijna het hysterische gekkie Micha Kat vergeten. En dat is niet eerlijk, want deze calimero is momenteel heel erg druk met woordvoerders – of eigenlijk ‘as usual’ voornamelijk ondersteunende medewerkers – op alle mogelijke manieren te vervelen en van hun werk af te houden. Recentelijk heeft Micha namelijk McDonald’s ontdekt, en dat zal de hamburgerbakker weten. In allerlei vermommingen belt en mailt Micha inmiddels dagelijks het McDonald’s hoofdkantoor in Amsterdam om bij woordvoerders, secretaresses en receptionistes met een waslijst aan onuitspreekbare chemische namen verhaal te halen over de samenstelling van de hamburgers: het giftigste, schandaligste satanische pedo-voer ooit.

Nu is McDonald’s waarschijnlijk één van de meest besproken, beschreven én bekritiseerde bedrijven ter wereld, dus wat Kat met wat ouwe Google-meuk zo ‘urgent’ probeert te ‘exposen’ is ons een raadsel. Boeken, films, documentaires, honderden artikelen in kranten, magazines en op web sites doorlichten al jaren alle facetten van de fastfood-marktleider inclusief de soms wel heel curieuze of dubieuze samenstelling van haar producten. Tegelijkertijd reageert het bedrijf vrijwel altijd zo transparent mogelijk op kritiek en schroomt het niet voortdurend te anticiperen op maatschappelijke trends en (politieke) ontwikkelingen. Wat Micha Kat hier aan toe te voegen heeft is volkomen onduidelijk.